De ondervraging gaat door
In de koude, strenge verhoorkamer van het politiebureau zat Steve tegenover agenten Davis en Johnson, zijn gezicht gespannen onder het felle bovenlicht. “Het was jaren geleden,” begon hij met trillende stem, “Ik dacht dat de ring mijn ticket naar een beter leven zou zijn.” Langzaam beschreef hij de planning, uitvoering en nasleep van de overval, elk woord beladen met spijt.
Het verhoor gaat verder
De museumdiefstal
Terwijl Steve sprak, leek de verhoorkamer te vervagen en bracht hen terug naar die nacht in het museum, majestueus en stil in de duisternis. Met gereedschap in de hand en geleid door wanhoop, had hij de beveiligingssystemen met onverwachte vaardigheid omzeild. Hij herinnerde zich de rilling van opwinding toen hij de ring vasthield, een schat beladen met eeuwen geschiedenis, voordat hij de duisternis in vluchtte, in de overtuiging dat deze daad zijn lot voor altijd zou veranderen.
De museumdiefstal
